سازه پارچه ای

سازه پارچه ای نوعی از سازه است که با پارچه‌های مخصوصی که کشیده شده و توسط کابل و پایه‌هایی در جای خود ثابت نگه داشته می‌شوند ساخته می‌شود. تاریخچه این سازه‌ها به عصر یخبندان برمی‌گردد

سازه پارچه ای

سازه پارچه ای، ساز‌ه‌ای کششی است که در آن یک غشاء «کشیده» می‌شود تا یک سطح سه بعدی را تشکیل دهد که می‌تواند برای ایجاد سقف، سایهبان یا تزئینات استفاده شود.

سازه‌های پارچه‌ای که گاهی به عنوان «چادرهای مدرن» توصیف می‌شوند، از مواد بسیار کمی در مقایسه با سایر اشکال ساخت‌وساز استفاده می‌کنند. آنها معمولاً شفاف هستند و خاصیت عایقی کمی دارند و احتمالا طول عمر کمتری نسبت به سایر مواد ساخت و ساز دارند.

به طور معمول، سازه پارچه ای از یک پارچه با پایه بافته شده که در دو طرف آن با پوششی پوشانده شده است تشکیل شده است. این پارچه توسط نیروهای کششی اعمال شده توسط یک چارچوب ساختاری یا یک سیستم کابل‌کشی در موقعیت خود قرار می‌گیرد.

برخلاف سیستم‌های سقف معمولی، سازه‌های پارچه ای می‌توانند مناطق بسیار بزرگی را بدون ستون‌های نگهدارنده پوشش دهند. این مزیت باعث می‌شود که این سازه‌ها برای مکان‌های مختلفی مانند دانشکده‌های تربیت بدنی، سالن‌ها، مراکز خرید، مراکز حمل و نقل و غیره مناسب باشند.

آنها می‌توانند نسبتاً سریع ساخته شوند. همچنین از آنجا که حمل و نقل این سازه‌ها آسان است، برای استفاده‌های موقت مناسب هستند. به همین دلیل در طول تاریخ، سازه‌های پارچه ای برای استفاده‌های سیاری مانند چادرهای سیرک یا استفاده‌های نظامی بسیار محبوب بوده‌اند.

اگر به دنبال کسب اطلاعات درباره سقف جمع شونده پارچه ای هستید به این صفحه مراجعه کنید.

سازه پارچه ای و تاریخچه آن

منشاء سازه‌های پارچه ای را می‌توان تا بیش از 44000 سال قبل در عصر یخبندان و استپ سیبری ردیابی کرد، جایی که بقایای پناهگاه‌های ساده ساخته شده از پوست حیوانات که روی چوب‌ها نصب شده بودند پیدا شده است. سازه‌های پارچه ای عمدتاً در مناطقی که مواد مناسب برای ساخت و ساز کمیاب بودند، یا جایی که بقا نیازمند تحرک زیادی بود، توسعه یافتند و رشد کردند.

اگرچه در ابتدا سازه پارچه ای بسیار کاربردی و مهم بود، با پیشرفت تمدن، شهر نشینی و توسعه ساخت و ساز، این سازه‌ها به نمادی از بیهودگی مبدل شدند. سازه‌های پارچه ای تقریباً به طور کامل تفریحی شدند و به غیر از اهداف نظامی، به روش‌هایی استفاده شدند که کاملاً بر خلاف عملکرد حیاتی بود که آنها در ابتدا داشتند.

با این حال، این امر در طول قرن نوزدهم و بیستم تغییر کرد؛ زیرا معماران از پیشرفت‌های فناوری در مهندسی سازه و نظریه‌پردازی معماری در زیبایی‌شناسی الهام گرفتند و مجددا به سراغ سازه‌های پارچه ای رفتند. در نهایت، این منجر به پیشرفت‌های خارق‌ العاده‌ای شد که اکنون به صورت سازه‌های پارچه‌ای مدرن مانند سقف ترمینال حج در فرودگاه جده، گنبد هزاره و فرودگاه بین المللی دنور قابل مشاهده است.

اگر به دنبال سقف متحرک پارچه ای هستید به این صفحه مراجعه کنید.

سازه‌ پارچه ای و مواد اولیه ساخت

اولین پارچه‌ها، از پوسته‌های ساده به دست آمده از حیوانات یا سبزیجات تشکیل شده بودند. بعداً این غشاها به صورت نوارهای باریک بریده شدند و به هم وصل شدند تا منسوجات بزرگتر و کاربردی‌تر را تشکیل دهند. در نهایت این نوارها به دور هم تنیده شدند تا امکان ساخت الیاف انعطاف‌پذیر‌ و پیوسته با استحکام بیشتر را فراهم ‌آورند، الیافی که با استفاده از آنها پارچه ساخته می‌شود.

پنبه اولین ماده‌ای بود که دارای استحکام ساختاری قابل توجهی بود، اما انواع سازه‌های پارچه ای مدرن بیشتر با استفاده از پلی استر روکش PVC یا فایبر گلس با روکش PTFE ساخته می‌شوند.

پوشش‌های محافظ پلیمری (PVDF) که روی پلی استر PVC اعمال می‌شود، قابلیت تمیز شدن سازه پارچه ای را افزایش می‌دهد و محافظت بیشتری را ایجاد می‌کند. در آب و هوای متعادل، این پارچه‌ها می‌تواند 15 تا 20 سال دوام بیاورد. اما در مکان‌هایی که در معرض نور شدید خورشید هستند، این زمان حدود پنج سال کمتر است.

فایبرگلس با روکش PFTE گران‌تر است، اما محکم و بادوام است و می‌تواند بین 30 تا 50 سال عمر کند. همچنین نیاز به تمیزکردن ندارد و خودش تمیز می‌شود. این نوع از سازه‌های پارچه ای، نیاز کمی به نگهداری و مراقبت دارد.

اخیراً، موادی با کارایی بالا مانند فایبرگلس با روکش سیلیکونی، الیاف PTFE بافته‌شده، فویل ETFE، شبکه‌های بافت باز چند لایه و مواد عایق‌شده و تغییر فاز یافته ساخته شده‌اند. با این حال، پلی‌استر روکش‌شده PVC و فایبرگلس روکش‌شده با PTFE هنوز استانداردهای صنعت سازه پارچه ای هستند.

این پارچه‌های کششی (که گاهی به عنوان غشاهای ساختاری یا پارچه‌های معماری نیز شناخته می‌شوند) در طیف وسیعی از ضخامت‌ها، مقاومت‌ها، رنگ‌ها و شفافیت‌ها در دسترس هستند.

برای کسب اطلاعات بیشتر درباره روف گاردن با کارشناسان ما تماس بگیرید.

سازه‌ پارچه ای: خواص و خصوصیات

سازه‌های پارچه ای عموماً با انحنای مضاعف (double curvature) به پایداری ساختاری دست می‌یابند. این انحنا ممکن است به یکی از دو شکل زیر باشد:

• آنتی‌کلاستیک (زینی شکل)، که در آن دو محور پارچه در جهت مخالف منحنی می‌شوند.

• سینکلاستیک (گنبدی شکل)، که در آن دو محور پارچه در یک جهت منحنی می شوند.

انحنای آنتی‌کلاستیک و سینکلاستیک

شکل‌های آنتی‌کلاستیک معمولاً توسط کابل‌هایی در محیط پانل‌های پارچه‌ای شکل می‌گیرند که آن‌ها را به سمتی که کش می‌آیند می‌کشند، در حالی که اشکال سنکلاستیک معمولاً با فشار هوای داخلی شکل می‌گیرند (مشابه با منفجر کردن یک بالون، اما در فشار بسیار کم که برای افراد حاضر در مکان قابل توجه نیست).

درحالی‌که خود پارچه سازه پارچه ای ممکن است بسیار نازک باشد (شاید فقط 1 میلی‌متر)، نیروی کششی اعمال شده بر آن، برای اطمینان از پایدار ماندن سازه پارچه ای در زیر بار، می‌تواند زیاد باشد. به همین دلیل ساختار حمایتی مورد نیاز برای انتقال بارها به پایه‌ها باید قوی و محکم باشد.

مجموعه اشل روف مفتخر است تمامی خدمات مربوط به درب اتوماتیک اسلایدینگ را در اختیار شما قرار دهد.

شکل جذاب سازه پارچه ای

رفتار غیر خطی و پویای پارچه‌های معماری را می‌توان با استفاده از نرم‌افزار فرم‌یاب تخصصی (specialistform-finding software)، مدل‌سازی کرد. این کار به طراحان اجازه می‌دهد تا عناصر، شرایط مرزی و هندسه طرح را تغییر دهند و به سرعت کارآمدترین راه حل ساختاری را تعیین کنند. همچنین می‌توان از این نرم‌افزار برای تولید الگوهای برش، برای برش اتوماتیک پانل‌های پارچه به منظور ایجاد فرم مورد نیاز استفاده کرد.